Het is Tweede Paasdag. Verstilling. Vertraging. Mijn stappen van een jaar komen voorbij. Het was een fijn jaar. Niet fijn zoals positiviteitsgoeroes alles "een kans" maken. Niet de verplichtende blijheid van alles positief moeten zien.
Het was een andere fijn. Het was een jaar van verdieping en verrijking. Van in de chaos het leven ervaren en omarmen, met alles wat er is.
Naast de hectiek rondom de logistiek van mijn werk, waarin veel snel en intens was, was er tijd. Het bewust tijd nemen voor het woorden geven aan verlangen en het dealen met het schuren van een liefde met een lang en rafelig einde. Oude pijn die opkwam en aandacht vroeg, en waar ik tijd voor had en kon nemen.
Het is een tijd die verleidelijk is om alleen maar te focussen op werken. Opdrachten. Uitvoeren en resultaten boeken. Overleven op het scherpst van de snede. Focus op wat moet.
Nu de avonden soms stil liggen, en het sociale leven zoveel gereguleerder is geworden, gun ik je tijd. Tijd om te luisteren naar wie je bent, wat je nodigt hebt, en wat jouw leven gelukkiger gemaakt. Ook nu, nu de wereld onrustig is, Ontwikkelen van vertrouwen. In het leven zelf.